المپیک پکن با تمام عظمت، شکوه، هماهنگی و نظم به پایان رسید. چیزی که برای مسئولان برگزاری مسابقات بجا ماند، افتخار و سربلندی بود. المپیک چین در حقیقت تجلی مدیریت و نظم بود. از مراسم افتتاحیه گرفته تا برگزاری مسابقات و مراسم اختتامیه، همه سراسر هماهنگی و یکپارچگی در مدیریت چینی ها بود.
در کشور عزیز ما هم یکی دو سالی است که به برکت حضور معاون سابق اداری و مالی شهرداری تهران- جناب مهندس علی آبادی- بر کرسی ریاست سازمان ورزش کشور، چیز جدیدی به نام المپیاد ورزشی ایرانیان برگزار می شود. این المپیاد که در مقاطع سنی مختلف و در اکثر رشته های ورزشی برگزار می گردد، با ظاهر مردم فریب خود، بودجه ملیاردی از سرمایه مملکت را می بلعد. المپیاد ورزشی ایرانیان قصد دارد استعداد های پنهان ورزش کشور را کشف نماید.
میزان موفقیت برگزاری المپیاد ورزشی ایرانیان با توجه به نتایجی که ورزشکاران ایرانی در المپیک چین کسب کردند، قابل سنجش است. همین بس که تا قبل از تک مدال طلای هادی ساعی در رتبه بندی کلی المپیک با کشور افغانستان در یک جایگاه قرار داشتیم. جالب ایجاست که وقتی این المپیاد ورزشی ایرانیان بدون کوچکترین فراخوان و اطلاع رسانی برگزار می گردد، چگونه قصد ایجاد تحول در ورزش کشور را دارد؟؟!! ضمن اینکه این المپیاد دارای ساختاری متفاوت و مجزا از مجموعه فدراسیون ها و لیگ های مختلف ورزش کشور می باشد.
در صورت ادامه مدیریت سیاسی در ورزش کشور و اصرار بر انجام مانورهای ظاهری و مردم فریب، جای شگفتی نخواهد بود اگر المپیک لندن هیچ مدال یا جایگاهی برای ایران به همراه نداشته باشد.
