سی و یک شهریور

امروز آغاز هفته ­ی دفاع مقدس است؛ خودمانی­ترش این که دشمنی مسلح و قدرتمند، سال­ها قبل در مثل چنین روزی، به کشور ما حمله کرد. قصد داشت مثل هر جنگ بزرگی که تا آن روز ایران با آن روبه­رو شده بود، بخشی از سرزمینمان را بگیرد. این بار دشمن از دفعات پیش هم امیدوارتر بود. شرایط برایش آماده بود؛ تازه انقلاب شده بود؛ خیلی از فرماندهان نظامی و سابقه ­دار ارتش یا اعدام شده و یا فراری بودند؛ سپاه تازه شکل گرفته بود؛ مدیریت کشور تثبیت نشده بود؛ رئیس جمهور آن روز و قوای دیگر هم در اوج اختلاف بودند و گروه تروریستی مجاهدین خلق قدرت تخریب و انفجار و ترور بی­سابقه ­ای در سطح اپوزسیون­های دنیا داشت. اما این بار مردم تصمیم گرفتند که ایران با همان مرزهای گذشته ­اش بماند. ۸ سال مقاومت کردند. شاید می­شد این زمان را کم­تر کرد ولی آن ها که مقاومت کردند تصمیم ­گیر این نوع مسائل نبودند و به همین دلیل تک تک آن هایی که در این جنگ از این آب و خاک دفاع کردند، مورد احترام ملت ایران در طول تاریخ خواهند ماند.